Een gure novemberdag
Dit verhaal verweeft de spreuken van november op een speelse manier en schetst de sfeer van een dorp dat zich voorbereidt op de winter.
Het was een regenachtige novemberdag, en het dorpje was gehuld in een grauwe mist. De dorpsbewoners liepen dicht tegen elkaar aan, met opgehaalde schouders en een donkere wolk boven hun hoofd, want iedereen wist: “November doet het vaak beven.” De kou kroop door elke spleet en elk kiertje, en de gure wind leek ieders botten te bereiken. Bij de bakkerij op het dorpsplein kwamen mensen samen om zich te warmen aan de geur van vers brood en dampende koffie.
Oude meneer Bakker, die bekend stond om zijn grote mond en wijsheden, keek naar de dreigende lucht en mompelde: “Regen in november, kerstmis in ’t water.“ Zijn woorden maakten de bewoners nerveus. Ze verlangden allemaal naar een gezellige, witte kerst, met lichtjes en sneeuwvlokken die als een deken over het dorp zouden liggen. Maar als het nu al zo regende in november, zouden ze dan dit jaar weer een natte, grijze kerst tegemoet gaan?
Bij de smidse waren de dorpelingen druk bezig met het hakken van hout en het stapelen van kolen. De oude smid, die al vele winters had meegemaakt, riep zijn leerlingen bij zich en sprak: “Wie in november geen kolen spaart, is in de winter niet veel waard.“ Zijn leerlingen lachten, maar volgden zijn raad op en droegen zo veel mogelijk hout naar binnen. Ze wisten dat een goed gevulde voorraad de sleutel was om de lange, koude maanden door te komen.
Op een dag, midden in de novemberkou, zagen de dorpelingen onverwacht sneeuwvlokken neerdalen. De kinderen renden juichend naar buiten en vingen de vlokken op hun tong. Maar in de herberg schudde de oude herbergier zijn hoofd en zuchtte: “Als de sneeuw in november valt, ligt de kerstman in het zand.” De dorpsbewoners grinnikten, want ze wisten dat dit een teken was. Het zou niet lang duren voor de sneeuw zou verdwijnen en de regen in december weer over het dorp zou spoelen.
Toen de maand ten einde liep, keken de bewoners hoopvol naar de lucht. De oude weervrouw van het dorp, met haar mystieke kijk op het weer, keek naar de wolken en mompelde: “November weer, februari keer.“Ze voorspelde dat het gure weer dat ze nu ervoeren, nog een laatste keer in februari zou terugkeren. Maar tegen die tijd, zo hoopten ze allemaal, zou de winterkou niet meer zo hard bijten.
En zo ging november voorbij, met zijn natte voeten en bibberende vingers. De dorpelingen stookten hun kachels hoog, spaarden hun kolen, en wachtten geduldig op de feestdagen. Het was een maand vol weerspreuken, maar ook vol saamhorigheid en de warmte van verhalen. Want terwijl de regen op het dak tikkelde, wisten ze één ding zeker: de kou was draaglijker als je hem samen doorstond.
Spreuken en gezegden GPT
Deze GPT legt de betekenis uit van spreuken en gezegden, geeft een paar voorbeelden en illustreert deze met een duidende tekening
Ik hoop dat je het verhaaltje leuk vond !
Meer weten over gebruiken in november?
Leer affiliate marketing, engels en bouw je eigen website!
Probeer het gratis uit, zolang je wenst!