Eén Lichaam, Veel Leden

Eén Lichaam, Veel Leden

Eén Lichaam, Veel Leden. Een reflectie naar C.S. Lewis over de Week van de Eenheid onder de Christenen zou waarschijnlijk een pleidooi zijn voor nederigheid, verzoening, en een hernieuwd besef van het gezamenlijke doel van alle christenen: het dienen van God en de wereld. Hij zou waarschijnlijk zijn bekende kracht van eenvoud en helderheid inzetten om het belang van dialoog, samenwerking en verzoening te benadrukken, zonder daarbij verschillen te bagatelliseren. Hier volgt een mogelijke toespraak:

Goedenavond, vrienden.

Wanneer wij ons deze week verzamelen om te bidden en na te denken over de eenheid onder christenen, moeten we een waarheid onder ogen zien die eenvoudig is, maar moeilijk te accepteren: wij zijn verdeeld. Dit is geen nieuwe ontdekking; deze waarheid is ons al eeuwen bekend. De breuken in het lichaam van Christus zijn zichtbaar in onze structuren, onze tradities, en onze leerstellingen. En toch, als we eerlijk zijn, weten we dat de diepste scheuren niet liggen in onze kerkmuren, maar in onze harten.

Misschien is het daarom goed om onszelf af te vragen: wat betekent “eenheid” eigenlijk? Betekent het dat we allemaal precies hetzelfde moeten denken, bidden of aanbidden? Nee, eenheid is niet hetzelfde als uniformiteit. God zelf heeft een wereld geschapen die gekenmerkt wordt door diversiteit. Geen twee sterren, geen twee bladeren, geen twee gezichten zijn precies hetzelfde. Waarom zouden wij dan denken dat ware eenheid betekent dat we onze verschillen moeten uitwissen?

De Bijbel spreekt vaak over het beeld van het lichaam: Christus is het hoofd, en wij zijn de ledematen. De hand is niet de voet, de ooglid is niet de knie, en toch behoren ze allemaal tot hetzelfde lichaam. Zo is het ook met ons. Wij, protestanten, katholieken, orthodoxen, en anderen, kunnen verschillen in rituelen, doctrines of tradities, maar zolang we ons hoofd – Christus – erkennen, blijven we leden van hetzelfde lichaam. Dat is de kern van onze eenheid: niet dat wij allemaal hetzelfde zijn, maar dat wij allemaal tot Hem behoren.

Maar laten we eerlijk zijn: hoewel dit beeld van het lichaam prachtig is, wordt het niet vanzelf realiteit. Er is iets wat ons tegenhoudt, iets wat onze dialoog en samenwerking belemmert. Dat iets is trots.

Proud, of trots, is een woord dat we liever niet op onszelf toepassen. Maar is het niet zo dat we vaak denken dat wij of onze groep de enige ware weg hebben gevonden? Is het niet zo dat wij anderen beoordelen op wat ze verkeerd doen, in plaats van onszelf te onderzoeken op wat wij verkeerd doen? Wanneer wij trots zijn op onze eigen denominatie, onze eigen tradities of zelfs onze eigen intellectuele scherpzinnigheid, sluiten we onze oren voor wat God ons door anderen wil zeggen.

De eerste stap naar eenheid is dus niet een discussie over theologische verschillen, maar een gesprek in nederigheid. We moeten leren luisteren, echt luisteren, naar elkaar. Want wie weet? Misschien heeft God de ander dingen geleerd die wij nog niet hebben gezien. Misschien is de stem die wij als vreemd of zelfs vijandig beschouwen, in werkelijkheid een stem die ons iets kan leren over de breedte en diepte van Gods genade.

Maar luisteren is slechts het begin. Eenheid vraagt ook om samenwerking. De wereld waarin we leven heeft geen behoefte aan een verdeeld christendom. Het heeft geen behoefte aan kerken die ruziën over secundaire zaken terwijl mensen hongeren, oorlogen woeden en zielen in wanhoop verkeren. De wereld heeft eenheid nodig, niet als een theologisch concept, maar als een levende werkelijkheid.

Ik geloof dat eenheid niet alleen een kwestie van doctrine is, maar ook van actie. Wanneer wij samenkomen om de armen te voeden, de vreemdeling welkom te heten, of de gewonden te verzorgen, tonen wij de wereld dat Christus werkelijk leeft in ons midden. En paradoxaal genoeg worden wij door samen te werken vaak zelf veranderd. Wanneer een katholieke priester en een protestantse predikant samen een vluchtelingenkamp bezoeken, leren zij meer over elkaar dan tijdens honderd theologische conferenties. Wanneer orthodoxe monniken en evangelische jongeren samen bomen planten in een verwoest landschap, worden zij partners in Gods scheppingswerk, en groeit er iets veel groters dan bomen: vriendschap.

Tenslotte, vrienden, wil ik spreken over verzoening. Er zijn veel wonden in de geschiedenis van het christendom. Kruistochten, reformatie, vervolgingen, polemieken. Het is een pijnlijke lijst, en niemand van ons is vrij van schuld. Maar het goede nieuws van het evangelie is dit: er is vergeving. Christus kwam niet om ons te veroordelen, maar om ons te verzoenen. Niet alleen met God, maar ook met elkaar. Dat betekent dat wij ook bereid moeten zijn om te vergeven en vergeving te ontvangen. Misschien is het juist dit, meer dan wat dan ook, wat de wereld zal overtuigen van de waarheid van ons geloof: niet onze welsprekendheid, niet onze structuren, maar onze bereidheid om elkaar lief te hebben en te vergeven.

Ik wil afsluiten met een eenvoudige oproep. Als wij deze week nadenken over eenheid, laten we dan niet slechts bidden voor een abstract ideaal. Laten we bidden dat God ons harten van nederigheid, oren van luisteren, en handen van actie zal geven. En laten we ons herinneren: wij zijn niet geroepen om perfect te zijn in onze eenheid, maar om trouw te zijn in onze inspanningen. Christus zelf zal het werk voltooien dat wij beginnen.

Dank u, en moge de vrede van Christus met u allen zijn.

Toelichting
Deze toespraak probeert Lewis’ karakteristieke combinatie van eenvoud, logica en spirituele diepte vast te leggen. Hij zou waarschijnlijk een oproep doen tot nederigheid en praktische samenwerking, en benadrukken dat eenheid niet in de eerste plaats een menselijke prestatie is, maar een geschenk van God dat wij mogen omarmen door dialoog, samenwerking en verzoening. Wat denk je hiervan? 😊

Boekenwurm GPT

Diepgaande literaire analyses en persoonlijke leesadviezen

Boekenwurm is een geavanceerde GPT gespecialiseerd in literatuur. Het biedt diepgaande literaire analyses, achtergrondinformatie over werken en auteurs, en gepersonaliseerde leesadviezen.

Boekenwurm

Bedankt voor je bezoek! Tot gauw!

Bron OpenAI’s chatGPT Language Models & Picsart